Sebastiaan Bonte is raadslid voor Leefbaar Rotterdam en heeft de portefeuilles Haven, Energietransitie en Duurzaamheid. De ontwikkelingen in de Rotterdamse haven baren hem grote zorgen. Er zijn noodmaatregelen nodig om de haven zijn toppositie én grote werkgelegenheid te laten behouden. In zijn column schrijft hij over deze noodmaatregelen.

Industriële bedrijven vertrekken uit de Rotterdamse haven. Er moet nú ingegrepen worden om te zorgen dat de haven niet in de afgrond stort. Grote chemische bedrijven, zoals LyondellBasell, sluiten hun fabrieken, waardoor honderden mensen hun baan verliezen. Er zijn ook bedrijven in de fase om fabrieken te gaan sluiten. Als we niet uitkijken volgt straks verlies van duizenden banen.

Daarnaast stellen bedrijven hun miljarden investeringen uit. De groene ambities van Shell en BP in waterstofproductie zijn uitgesteld, en daarmee ook de creatie van vele nieuwe banen! Onze overheid heeft nagelaten te zorgen voor een goed vestigingsklimaat. Dit is niet alleen een groot probleem voor de korte termijn, maar ook voor de lange termijn. Want als investeringen hier niet worden gestimuleerd, dan vertrekken ook deze bedrijven. Dan ben je niet alleen de banen in de huidige fabrieken kwijt, maar gaat ook werkgelegenheid en de verdiencapaciteit in de toekomst verloren. Bovendien verdwijnen de banen in de hele keten, want toeleveranciers en dienstverleners raken dan hun opdrachten kwijt. Maar geef grote bedrijven eens ongelijk om te vertrekken, als in Duitsland of Frankrijk de energiekosten voor dezelfde fabriek vele malen goedkoper is. Daar wordt wel de rode loper uitgerold met belastingvoordelen. Er is nu geen level playing field. De internationale hoofdkantoren besluiten elders te investeren.

Boven op het ongunstige vestigingsklimaat, komen de stikstofproblemen. Deltalinqs waarschuwt dat er in de haven door een rechterlijke uitspraak over stikstof nu grote onzekerheid is over miljardeninvesteringen in schone fabrieken en productieprocessen. Schuiven met stikstofruimte mag van de rechter niet meer, wat direct nieuwe investeringen onmogelijk maakt. Volgens Deltalinqs zorgt het zelfs voor onzekerheid bij al tientallen projecten waarin al fors is geïnvesteerd. Het vestigingsklimaat heeft dus een grote extra dreun gekregen.

Ditmaal zijn het geen lastige EU-regels die roet in het eten gooien, maar gewoon Nederlandse regels. En dus kunnen het kabinet en de Tweede Kamer ‘gewoon’ die lastige regels aanpassen, ervoor zorgen dat ze investeringen niet blokkeren. Het behoud van de industrie, behoud van banen en binnenhalen van gigantische investeringen – die ook weer volop extra werkgelegenheid creëren – zijn belangrijker dan het behalen van klimaatdoelen. Er zijn noodmaatregelen nodig om de toppositie van de Rotterdamse haven te redden en de toegevoegde waarde voor Nederland veilig te stellen. Want vergis je niet, die bedraagt namelijk 63 miljard euro en de haven zorgt voor meer dan een half miljoen directe en indirecte arbeidsplaatsen, zo becijfert het Havenbedrijf.

Het belangrijkste is dat de Minister van Klimaat en Groene Groei de tarieven voor elektriciteit verlaagd. Het is belachelijk dat diezelfde energie in buurlanden vele malen goedkoper is. Het is zelfs krankzinnig dat een duurzame fabriek in de Rotterdamse haven gewoon verlieslatend is door de hoge energieprijzen. Een andere belangrijke noodmaatregel is het stimuleren van investeringen, subsidie waarmee je ook direct de industrie verduurzaamd. Als onder andere de Verenigde Staten en China wel investeringen stimuleren en Nederland niet, dan komen we op flinke achterstand.

Bedrijven willen verduurzamen, maar hebben daarvoor wel een gunstig vestigingsklimaat nodig. Onze overheid moet dus niet op begrotingsregels sturen, maar de rode loper uitleggen voor bedrijven en investeren in de verdiencapaciteit van de toekomst. Steek de helpende hand uit, voor het te laat is! Want als het te laat is, zijn de medewerkers in de haven de dupe en is er serieuze schade aan de Nederlandse economie.