Verleden week attendeerde Nel me op de rouwadvertentie van Albert de Booij. We schrokken, want we hadden geen enkele indicatie dat het slecht met hem ging. De man die altijd op de achtergrond bleef, was zomaar van ons weggevallen.

Albert is van groot belang voor Leefbaar Rotterdam geweest. Hij was de impresario en vriend van Pim Fortuyn onze eerste fractievoorzitter.

Toen Pim in Rotterdam kwam wonen nam hij contact op met Albert, die wel wat zag in die flamboyante professor die ook columnist in de Elsevier was. Hij bezorgde Pim een goed inkomen, zodat hij van Zuid naar zijn mooie woning aan het Burgerplein kon verhuizen. Ze raakten ook bevriend en Albert werd – altijd op de achtergrond – diens belangrijkste adviseur.

Toen Pim voor een politieke carrière koos was het Albert die naast hem zat en hem daar waar mogelijk begeleidde. Bij Pims benoeming tot lijsttrekker van Leefbaar Nederland zat Albert naast hem, maar ook toen Pim een smerige taart in zijn gezicht kreeg. Bij dat vreselijke moment op 6 mei 2002 liep Albert enkele meters bij Pim vandaan. Hij was het die Pims laatste woorden hoorde en naast hem neerknielde.

Albert verliet de politiek na die afschuwelijke middag. Wel is hij nog bij de toenmalige premier Kok geweest, die hij een “gevoelloze, kille man” noemde.

Albert distantieerde zich snel van de mede door hem opgerichte LPF, maar bleef warme belangstelling houden voor Leefbaar Rotterdam. Ik bezocht hem regelmatig op zijn fraaie kantoor aan de Schiedamse vest, waar zijn zeer succesvolle bedrijf Speakers Academy gevestigd is. We gingen soms lunchen in zijn favoriete restaurant aan de Hartmanstraat. De laatste keer dat ik bij hem was is al weer een tijd geleden. Hij was er toen erg trots op om de oud president van Frankrijk Giscard d’Estaing te mogen vertegenwoordigen.

Albert gaf ook boeken uit, waaronder mijn boekje, dat ik nog op advies van Pim geschreven heb.

De uitgave van “A Hell Of A Job” de verzameling van alle Elsevier columns van Pim, die vele huiskamers van leden en belangstellende van Leefbaar Rotterdam siert, heeft hij ook uitgegeven. Na Pims dood schonk hij alle exemplaren aan ons.

Albert was een zeer bescheiden man, die genoot van het gezelschap van de sprekers die bij hem werkten en waarmee hij mee hij graag van gedachten wisselde. In zijn kantoor stond een vleugel, waar hij op speelde en improviseerde. ”Componeren is het liefste dat ik doe” vertrouwde hij me eens toe.  Helaas is het niet meer mogelijk om even langs te gaan en met hem bij te kletsen.

Wij, en heel Leefbaar Rotterdam hebben een man verloren waar we erg veel aan te danken hebben.