Simon Ceulemans is fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam. Hij houdt zich binnen Rotterdams grootste fractie onder andere bezig met Openbare orde, Veiligheid, Integratie en Samenleven. In zijn column vertelt hij over het einde van de illegalenopvang in de stad en de wens van links om tegen landelijk beleid in te gaan.
Het Nederlandse asielbeleid laat zich vrij eenvoudig samenvatten: vrijwel iedereen die aanklopt krijgt een verblijfsvergunning en wie niet mag blijven, die blijft ook. Eenmaal hier, is nooit meer weg. De terugkeer van uitgeprocedeerde asielzoekers faalt namelijk al jaren. Het heeft simpelweg nooit prioriteit gekregen -niet in de laatste plaats omdat links botweg niet kan accepteren dat afwijzing nu eenmaal een onderdeel van de asielprocedure kan zijn. Het is ironisch: waar links normaal gesproken altijd met een opgeheven moralistisch vingertje onze instituties en ‘de rechtsstaat’ staat te verdedigen, geldt dat ineens niet meer wanneer de IND en de rechter besluiten dat een asielzoeker geen recht heeft op een verblijfsvergunning. Dan gaan linkse bestuurders ineens boze brieven schrijven, oproepen doen aan de minister om uitspraken van de Raad van State door de shredder te halen en samen met de gesubsidieerde asielindustrie de straten op tegen onze instituties.
Het is die mentaliteit die ertoe heeft geleid dat we in Nederland amper werk maken van het actief opsporen en uitzetten van illegalen, maar juist opvangvoorzieningen voor hen in het leven roepen. Waar steeds meer jongeren noodgedwongen tot hun dertigste bij hun ouders blijven wonen, wordt er voor illegalen wél onderdak geregeld. Eerst via de zogeheten Bed-Bad-Broodregeling en daarna middels de Landelijke Vreemdelingenvoorziening (LVV). Tot afgrijzen van Leefbaar Rotterdam bood het vorige college onze stad aan als één van de vijf pilotgemeenten bij het Rijk, waardoor er LVV-opvang voor illegalen in Rotterdam kwam.
Toen Leefbaar na de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen na vier jaar oppositie weer in het stadsbestuur kwam, kregen we bij de coalitieonderhandelingen voor elkaar dat het aantal LVV-plekken in Rotterdam werd teruggebracht van 70 naar 45 en dat we er als gemeente zelf geen cent in steken. Die afspraak blijkt nu goud waard. Het nieuwe kabinet heeft namelijk besloten om de Rijksfinanciering voor de LVV te stoppen, wat het einde van de Rotterdamse illegalenopvang betekent. Een uitkomst waarvoor Leefbaar jaren heeft gestreden.
Onder druk van een linkse meerderheid in de raad gaat de Rotterdamse wethouder Achbar in gesprek met minister Faber om te kijken of er alsnog Rijksfinanciering mogelijk is. Die vrijheid heeft hij, net zoals Leefbaar Rotterdam de vrijheid heeft om het kabinet heel duidelijk te laten weten dat Achbar niet namens de grootste partij van de stad spreekt.
Wij steunen het besluit om de financiering te stoppen van harte. Hoe eerder de stekker uit de LVV gaat, hoe beter.
Ons advies aan minister Faber is dus helder: als wethouder Achbar om geld komt vragen, geef hem dan netjes een kopje koffie. Maar verder helemaal niets.