Simon Ceulemans is raadslid voor Leefbaar Rotterdam. Na jarenlang een hardwerkende kracht op het partijkantoor te zijn geweest, nam hij in 2022 voor onze partij plaats in de gemeenteraad. Hij is onder meer onze woordvoerder op gebied van asiel en migratie.

Failliet asielbeleid

Nederland heeft te maken met een ontzettend hoge instroom van asielzoekers, veelal meer dan 1000 per week. “Dit is misschien wel het grootste probleem van deze tijd. Het Nederlandse asielbeleid is totaal failliet. Er wordt niets gedaan om de instroom te beperken, bijna iedereen die asiel aanvraagt krijgt een verblijfsvergunning en het kleine deel dat níét mag blijven, wordt zelden teruggestuurd. De asielinstroom is totaal niet meer te dragen door de samenleving. De kosten bedragen 24 miljard euro per jaar, de verzorgingsstaat wordt onbetaalbaar, de onveiligheid neemt toe en de woningnood loopt steeds verder op. En vrijwel alle asielzoekers die zich in Nederland melden zijn door tal van veilige landen gereisd voor ze hier aankloppen. Dan ben je niet op de vlucht, maar uit op onze royale sociale voorzieningen. Er is, volkomen terecht, geen enkel draagvlak meer onder de bevolking voor dit wanbeleid dat ons in een permanente asielcrisis heeft gestort. Er is maar één manier om uit deze crisis te komen: de instroom moet gestopt worden. Er moet een landelijke asielstop worden ingevoerd. Al het andere is symptoombestrijding en dweilen met de kraan open.”

Gevolgen voor Rotterdam

Ook Rotterdam ondervindt de gevolgen van de hoge asielstroom, onder andere omdat gemeentes verplicht worden om statushouders te huisvesten. Welke gevolgen heeft de hoge asielstroom voor onze stad? “Het kabinet gooit de gevolgen van het falende asielbeleid bij gemeenten over de schutting. Rotterdam wordt hierdoor hard geraakt. Het Rijk dwingt gemeenten bijvoorbeeld om statushouders -dat zijn asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben gekregen- een sociale huurwoning te geven. Die aantallen lopen enorm op. En dat terwijl Rotterdamse starters jarenlang op de wachtlijst voor zo’n woning staan en jongeren tot hun dertigste bij hun ouders moeten blijven wonen. Ook hangt de landelijke asieldwangwet als een donkere wolk boven Rotterdam. Als die wet er komt, wil het Rijk ons gaan dwingen om duizenden asielzoekers op te vangen. Ook als de bevolking en de gemeenteraad dat niet willen.”

“Maar op dit moment laat Rotterdam goed zijn tanden zien richting het Rijk. We hebben een hard asielquotum ingevoerd. Hoe vaak staatssecretaris Van der Burg ook belt of publiekelijk Rotterdam aanvalt; we gaan niet één asielzoeker extra opvangen. Hij zoekt het maar uit. Wij gaan niet ten koste van onze eigen inwoners zijn puinzooi opruimen. Ook huisvesten we statushouders op een boot in plaats van ze, zoals andere gemeenten doen, meteen een sociale huurwoning te geven. Zo spelen we honderden woningen vrij voor Rotterdammers op de wachtlijst”. Ook het Rotterdamse Stadsbestuur, waar Leefbaar Rotterdam deel van uitmaakt, dringt bij de landelijke politiek aan op een andere verdeelsleutel. Statushouders moeten niet meer op basis van inwoneraantal aan gemeenten toewijzen, maar op basis van draagkracht. Met als gevolg dat Rotterdam, met alle achterstanden die de stad al heeft en eerst aan wil pakken, wordt ontzien.

Lombardijen

De gemeente Barendrecht kwam deze maand plotseling met het nieuws dat zij toch keken naar het opvangen van asielzoekers in het Zuidelijk Randpark. Het park ligt op Barendrechts grondgebied, dicht tegen Lombardijen aan. “Er ligt een keiharde afspraak met Barendrecht dat op die locatie geen asielopvang komt. Dat heeft het Stadsbestuur met Leefbaar Rotterdam eerder dit jaar al afgedwongen om te voorkomen dat Lombardijen, dat toch al veel problemen kent, hier grote overlast van gaat ondervinden. Om ondanks die afspraak toch ineens een AZC op de gemeentegrens te willen neerzetten, kan echt niet. Het is dus heel simpel: dit plan van Barendrecht moet door de papierversnipperaar. En Barendrecht moet weten dat er forse consequenties volgen als ze dit toch willen doordrukken. Rotterdam moet daar luid en duidelijk in zijn.”

Arbeidsmigranten

Veel Rotterdamse wijken, met name op Zuid en in West, worden steeds meer bewoond door arbeidsmigranten. Met name arbeidsmigranten uit Oost-Europa. In de wijken is er veel sprake van overlast. “De arbeidsmigratie is totaal ontspoord. Bedrijven willen voor een dubbeltje op de eerste rij zitten door Oost-Europeanen voor een prikkie in dienst te nemen, maar de lasten worden afgewenteld op de samenleving. Nederlandse werknemers worden verdrongen, hele wijken zoals Carnisse worden onleefbaar door overbewoning en overlast en het aantal Oost-Europese daklozen neemt schrikbarend toe. Het overgrote deel van de arbeidsmigranten in Rotterdam is niet ingeschreven, dus wat we weten is slechts het topje van de ijsberg. Dat is allemaal het gevolg van het Europese opengrenzenbeleid. Er is amper regulering; de hele EU kan hier zonder enige belemmering komen werken.”

Toch kan Rotterdam zelf ook maatregelen treffen om de overlast in te dammen. En dat doet het Stadsbestuur ook. “Een harde aanpak van malafide verhuurders en uitzendbureaus, volle inzet op terugkeer van dakloze arbeidsmigranten en het veel meer opleiden van onze eigen jongeren voor praktische beroepen. En ook, dankzij een motie van Leefbaar Rotterdam, actieve grootschalige controles door de gemeente in wijken met veel arbeidsmigranten om overbewoning en andere misstanden aan te pakken. Maar het blijft pleisters plakken. Het is simpel: het is gewoon te veel. Er moeten landelijk stevige maatregelen worden genomen om arbeidsmigratie in te dammen. Want wij krijgen de ellende op ons bordje.”

Rotterdams portie

De instroom van migranten is de afgelopen jaren fors gestegen en het ziet ernaar uit dat de instroom groot blijft. Voor Leefbaar Rotterdam is migratie dan ook een belangrijk punt om aan te pakken, om Rotterdam leefbaar te houden. “We moeten migratie naar Rotterdam op alle fronten tegengaan. Rotterdam heeft zijn portie gehad. Dat is niet xenofoob, maar opkomen voor de belangen van je eigen inwoners. Óók die van allochtone Rotterdammers. Het zijn ook hún kinderen die jaren moeten wachten op een woning.”

Leefbaar Rotterdam heeft meerdere plannen om migratie naar de stad tegen te gaan. “In de eerste plaats gaan we het asielquotum fier overeind houden en willen we dat het aantal statushouders naar Rotterdam komt fors wordt teruggedrongen. Ook moeten ze geen voorrang krijgen. Rotterdamse woningen zijn er in de eerste plaats voor Rotterdammers. Zo simpel is het wat ons betreft. Ook moet de instroom van arbeidsmigranten worden ingeperkt en de overlast hard worden aangepakt. En vergeet tot slot studiemigratie niet. Het aantal internationale studenten in Rotterdam is de afgelopen jaren fors toegenomen. Geen goede zaak. Het hoger onderwijs ‘verengelst’ en Rotterdamse studenten kunnen steeds moeilijker een studentenkamer vinden. Ook die vorm van migratie moet dus worden beperkt.”