Sommige zaken begrijp ik absoluut niet. Eén daarvan is dat mensen zich voorstaan op het lidmaatschap van een politieke partij. Voor ongeveer € 20,- per jaar is dat al mogelijk, dus wat is daar bijzonder aan?

Vooral het lidmaatschap van een politiek correcte partij schijnt – in een mij onbekend milieu – een aanbeveling te zijn; ik heb het dus van horen zeggen.

Ik kom tot deze ontboezeming, omdat op de site van dagblad010 het gemeenteraadslid Aard van Zevenbergen trots (lijkt me) vermeldde “een oude socialist“ te zijn. Hij is eigenlijk tweevoudig superieur. Lid van een partij en ook nog eens een socialist. Daaraan schijnt hij ook het recht te ontlenen om andersdenkenden zonder enig historisch besef of politieke kennis van zaken voor fascist uit te maken: een reflex regelrecht afkomstig uit de neo-Marxistische (lees oud socialistische) school.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat ik ooit linkse gedachten heb gehad. Gelukkig heb ik op mijn éénentwintigste een blik achter de Berlijnse muur mogen werpen en de heilstaat van die “oude socialisten” van binnenuit kunnen bekijken. Een week die nu nog in mijn geheugen gegrift staat en die mij voorgoed heeft genezen van al te linkse gedachten. De praktijk in het voormalige “arbeidersparadijs” stond namelijk dwars op de theorie van gelijkwaardigheid. Daarbij bemerkte ik een ontzettend wantrouwen jegens onbekende medeburgers.

Op een Tsjecho-Slowaakse camping mochten wij in 1987 als enigen een kampvuurtje branden, omdat we geld gewisseld hadden bij de campingbeheerder. Al snel vroeg een echtpaar Oost Duitsers of ze mochten aanschuiven. We kletsten gezellig en een ander echtpaar vroeg vriendelijk of ze er ook bij mochten zitten. Zonder aarzelen zei het eerste aangeschoven echtpaar “nein.” Uiteraard vroeg ik hen waarom ze hun landgenoten zo kortaf wegstuurden bij ons (mijn) kampvuurtje: “We kennen ze niet en willen met jullie praten” was zijn antwoord; terecht bleek achteraf want bijna 10% van de bevolking werkte op één of andere manier voor de Stasi (geheime politie oftewel de DDR Gestapo) Dat arbeidersparadijs werd bestuurd door de Socialistische Eenheidspartij Duitsland. Weer een totalitair regime dat de term socialistisch in haar naam droeg en waar de machtshebbers door terreur hun bevoorrechte positie afdwongen en behielden.

We kennen allemaal het gezegde dat macht corrumpeert. De socialistische praktijk bevestigt het keer op keer. Maar ben ik nou de enige die dat ziet? Laat ik dit stukje beëindigen met de reden waarom ik het vreemd vind, dat een gemeenteraadslid trots vermeldt een “oude socialist” te zijn.

Nog een paar “oude socialisten”: Stalin, Ulbricht, Kim Jung Il, Ceausescu, Hohxa, Breznjef, Mao tse Tung, Lenin, Trotski, Tito, Kin Jung Song, Chroestsjov, Pol Pot, Honecker, Kim Jung Un.

Bij het lezen wordt het bloedrood voor je ogen.

Op diverse speeches, die hij na eind mei 1940 hield, begon de “oude nationaal SOCIALIST” M. Rost van Tonningen zijn rede met de mededeling dat nu de periode van het ware socialisme was aangebroken.

Ik houd het hierbij en noem alleen de naam van Rost, omdat ik het “godwinnen” graag aan de hedendaagse – historisch zo verschrikkelijk slecht onderlegde – socialisten overlaat.