Caroline Aafjes-van Aalst is raadslid voor Leefbaar Rotterdam en houdt zich onder andere bezig met Zorg & Welzijn, waaronder ook de aanpak van huiselijk geweld. In haar column vertelt ze over het veelkoppige monster dat huiselijk geweld is en welke stappen er zijn genomen voor een extra harde aanpak van plegers.
Huiselijk geweld, het is een alomvattende term voor allerlei vormen van ellende die zich achter de voordeur afspelen. Denk aan (ex-)partnergeweld, seksueel geweld, stalking of femicide. Inmiddels weten we dat iedere 8 tot 10 dagen een vrouw wordt vermoord binnen de relationele sfeer, cijfers waar je mond van open valt.
Maar deze koelbloedige en wrede moorden zijn zelden het begin, daar gaat een hoop leed aan vooraf. Leed waarvoor de alarmbellen vaak al eerder hadden moeten afgaan, maar waar te vaak nog wordt gezwegen of weggekeken. Ruim 10% van de vrouwen gaf in 2022 aan weleens met huiselijk geweld te maken hebben gehad en bij zeker 5% ging dit om fysiek geweld. Dit huiselijk geweld is in driekwart van de gevallen structureel. In verschillende Europese landen gingen mensen al de straat op tegen deze groeiende ‘stille epidemie’ en in Spanje en Italië bestaan al wetten specifiek tegen vrouwengeweld. In Nederland is het onderwerp daarentegen veel te lang onder het tapijt geveegd.
Toch lijkt ook hier eindelijk de gepaste aandacht voor het probleem te komen. Blij zijn we dan ook met het Rotterdamse beleidsplan Huiselijk Geweld, waarbinnen de vinger daadwerkelijk op de zere plek wordt gelegd. Een hoopgevend plan met grote aandacht voor de versterking van de ketenaanpak, waarbij het voor slachtoffers van huiselijk geweld gemakkelijker wordt om aan de bel te trekken voor hulp en wordt voorkomen dat zij keer op keer hetzelfde pijnlijke verhaal moeten doen. Daarnaast zijn we erg blij met de Rotterdamse aanpak op maat, waarbij er preventie, zorg en hulp is voor slachtoffers van onder andere kindermishandeling, seksueel geweld, vrouwenonderdrukking, genitale verminking, eerwraak, ouderenmishandeling en ook dierenmishandeling in de huiselijke sfeer. Bovendien de vindt de Wet Tijdelijk Huisverbod haar oorsprong in Rotterdam en geldt deze als een mooie opmaat naar repressieve maatregelen tegen plegers.
Wat Leefbaar Rotterdam betreft gaan we een paar stappen verder, in Rotterdam gaan we dat nu ook daadwerkelijk doen. Huiselijk geweld, wat nog altijd te vaak leidt tot femicide, is een veelkoppig monster dat alleen kan worden bestreden met het nemen van onorthodoxe maatregelen. Blij zijn we dan ook dat afgelopen raadsvergadering 4 Leefbaar- moties werden aangenomen om te zorgen voor online gebiedsverboden voor stalkers, een pilot voor cameratoezicht bij slachtoffers, mogelijk maken van telefoons van plegers aftappen en om dossieruitwisseling tussen hulp- en repressieve partijen plaats te laten vinden. Daarnaast hebben we van burgemeester Aboutaleb de toezegging gekregen dat hij met de politie en Openbaar Ministerie in gesprek gaat om te kijken welke extra middelen het strafrecht biedt in strijd tegen huiselijk geweld. Alles moet uit de kast worden gehaald om dit veelkoppige monster te bestrijden.
Maar te vroeg juichen? Dat zeker niet. In Rotterdam is met het beleidsplan huiselijk geweld en de daaromheen ingediende en aangenomen moties een goed begin gemaakt. Bij de aanpak van drugsbaronnen wordt alles uit de kast getrokken. Ondertussen kunnen de zware criminelen achter de voordeur, de Taghi’s in privesferen, te vaak moeiteloos hun gang gaan. Alle instanties zullen hier de schouders onder moeten zetten, wetgeving uit Den Haag zal nodig zijn. Want die integrale aanpak is van belang, van levensbelang.