Georgië en Nederland zijn de enige landen in de Europa, waar de burgemeesters niet worden gekozen door de bevolking. Het kartel heeft er alle belang bij dat zo te houden.

Burgemeesters hebben verschillende taken, zoals het leiden van de raadsvergaderingen, onderhouden van contacten met diverse instanties en ze vertegenwoordigen de gemeente onder alle omstandigheden.

In bestuurlijke kringen is een burgemeestersplek best begerenswaardig. Naast een flink salaris zijn er meerdere voordelen, zoals auto met chauffeur, onkostenrekening, maatschappelijk aanzien etc.

In de Tweede Kamer bestaat een “burgemeesters commissie”; informeel worden daar de plekken verdeeld: naar rato en op volgorde. Iedere partij komt op zijn beurt, behalve de PVV, zij hebben nog nimmer een burgemeester mogen benoemen. Artikel 1 van de grondwet 1. Discriminatie in verband met politieke overtuiging is niet toegestaan, wordt dus met voeten getreden. Net zo democratisch als de procedure dus, die commissie. Een goede politieke vriend, die graag burgemeester wilde worden kreeg te horen dat hij daarvoor beter zijn lokale partij kon verlaten en inwisselen voor een kartelpartij. Alzo geschiedde en hij werd burgemeester.

Een burgemeester dient neutraal te zijn en boven de partijen te staan. Het is dus merkwaardig dat de kartelpartijen er alles aan doen om hun leden in zo’n positie te krijgen, tenzij je van iemand af wil dan is het de beruchte “positie elders”. Toevallig heb ik morgen een ontmoeting met één van de weinige burgemeesters die partijloos is: Sjors Fröhlich van Vijfheerenlanden. Hij is een witte raaf in burgemeestersland.

Anders is het met wethouders, zij besturen namens een partij en proberen zoveel mogelijk hun verkiezingsprogramma te verwezenlijken. De VVD doet dat in onze stad zij aan zij met het linkerdeel van het kartel. Komt dus helemaal niets van terecht of je zou creëren van verkeerschaos, praten over woningbouw i.p.v. bouwen, het vervuilen van de stad, negeren van integratieproblemen en het aanstellen van tenminste vier overbodige wethouders als VVD-punten moeten zien.

Wethouder van Rotterdam is een zware en verantwoordelijke taak. Het aansturen van ambtenaren en maken van beleid is niet iets dat je door coöptatie verkrijgt. Je moet het kunnen. Daarnaast moet je je als wethouder realiseren dat je er voor alle Rotterdammers bent. Dat het belang voor de stad primair is. Daar staat dan ook een meer dan redelijke vergoeding tegenover zo’n €120.000,- per jaar.

Je zou dus mogen verwachten dat een wethouder de moeite neemt zijn periode die hem is toevertrouwd afmaakt. Dat hij de belangen van de stad en de Rotterdammers voor ogen heeft. Niets is minder waar voor wethouders van het kartel. Zij solliciteren gewoon naar andere functies terwijl ze eigenlijk voor de stad zouden moeten werken. We hebben mevrouw Kathmann (zo’n principiële vrouw .sic) al zien vertrekken en nu gaat Wijbenga. De verwachting dat ze hun taak in onze stad afmaken is ijdel gebleken. Ze gaan 100% voor zichzelf. Hun partijgenoten kijken ernaar en laten het toe. Zij schuiven – vooropgesteld dat ze braaf zijn – gewoon een plaatsje op.

Wachtgeld is iets dat is gecreëerd om wethouders en andere politieke functionarissen de gelegenheid te geven om na hun periode op hun gemak te kunnen solliciteren.

Dat Kathmann dat gebruikte om haar gang naar de Tweede Kamer te overbruggen getuigt van grote inhaligheid. Hoop dat Wijbenga, die de stad en alle Rotterdammers in de steek laat, het fatsoen heeft om gewoon tot de dag van zijn benoeming door te blijven werken.